کندوان در ۶۲ کیلومتری جنوب غربی تبریزو در ۲۲ کیلومتری جنوب اسکو در یک ناحیه ای با آب و هوای معتدل واقع شده است، دارای جاذبه‌های گردشگری به دلیل شکل خانه‌های آن که به مانندکندوی عسل در دل کوه کنده شده اند، می باشد.

از نظر این دو باستانشناس کندوان قدمت بسیاری دارد. پیتر مارتینی معتقد است کندوان محل هبوت حضرت آدم بوده و احتمالا بهشت عدن نیز در آنجا واقع شده است که این نظریه مستند دقیق علمی و تاریخی ندارد، ولی آنچه از نظریه او استخراج می شود این است که رگه هایی از زندگی پیش از تاریخ را می توان در آن مشاهده کرد.

بنای خانه های این روستا از نوع معماری صخره ای است و به قرن هفتم هجری و یا حتی قبل از اسلام مربوط است، بلندی این تپه های مخروطی و هرمی شکل بیش از ۶۰ متر است و همانند کندوهای عسل در دل کوه کنده شده‌اند

در اثر فعل و انفعالات آتشفشانی کوه های سهند، ده ها کران چندتایی، جفتی، تکی، مخروطی شکل و دوک مانند، یکی از بهترین مناظر طبیعی ایران را مجسم ساخته است. از دهانه‏های آتفشان سهند و دیگر کوه های آتشفشانی اطراف، طی هزاران سال، مواد مذاب بیرون می‏جهیده است. این گدازه ها در طی قرون متمادی روی هم انباشته و به تدریج بر روی آنها پوسته‏ای از سنگ ایجاد گردیده است.

کندوان جزو سه روستای شگفت انگیز دنیاست که توجه گردشگران داخلی و خارجی را به خود جلب کرده است، به طوری که سالانه ٣٠٠ هزار گردشگر از این روستای تاریخی بازدید می کنند.
آثار معماری صخره ای در اغلب نقاط جهان به چشم می خورد که در اکثر آنها اکنون دیگر سکنه ای زندگی نمی کند. ولی معماری صخره ای از نوع کندوان فقط در یک منطقه دیگر در روی زمین ایجاد شده و آن در دره زیبای گورمه ترکیه است. البته وسعت منطقه معماری صخره ای در دره گورمه در حدود ۱۵ الی ۲۰ برابر کندوان آذربایجان شرقی است.

کران های بی نظیری که نمونه اش تنها در گورمه ترکیه دیده می شود و حالا به شکل بی رحمانه ای به محاصره تیرهای برق و سیم های زمخت و سیاهشان درآمده اند و به دلیل افزایش جمعیت روستا، اهالی مجبور شده اند با ساختن خانه هایی از آجر و سیمان نظم طبیعی اش را به هم بزنند و کسی نیست که از این ناهمخوانی دهشتناک و بی معنا دلش به درد نیاید.

تقریبا تمام خانه ها را با تیشه دستی کنده اند، ولی چنان با ظرافت و دقتی این کار را کرده اند که باور کردنی نیست. دیوارها، تاقچه ها، جای درها و پنجره ها چنان استادانه کنده شده اند که بیشتر به وهم می ماند تا واقعیت. خوشبختانه جنس سنگها چنان محکم است که با تراشیدن آنها باز هم می توانند چند طبقه روی هم را دوام بیاورند.