nوجه تسمیه و معنی لغوی مقرنس

انواع مقرنس

سابقه مقرنس در بناهای پیش از اسلام

مقرنس در بناهای اسلامی

کاربرد در معماری مدرن

مقرنسها از لحاظ شکل به ۴ دسته تقسیم می شوند:

مقرنسهای جلو آمده: مقرنسهایی را میگویند که مصالح آن از خود بناست. و در نهایت سادگی و بدون هیچگونه پیرایه ای به صورت آجر یا گچی ،انتهای سطوح خارجی نمای بیرون ساختمان را آرایش می دهند و استحکام آنها زیاد است.

مقرنسهای روی هم قرار گرفته: گذشته از مصالح به کار رفته اصلی بنا مانند گچ و آجر وسنگ، در سطوح داخل و خارج بنا به کار می روند. و غالبا در چند ردیف (دو تا پنج یا بیشتر) روی هم قرار دارند و دارای ثبات متوسطی است.

مقرنسهای معلق: شبیه همان منشورهای آهکی آویزان در غارهاست که اصطلاحا استلاکتیت نامیده میشوند. و غالبا از چسباندن مواد مختلف چون گچ، سفال ،کاشی و … به سطوح مقعر داخل بنا صورت می گیرند. که اویزان به نظر میرسند و دارای ثبات کمی می باشند.

مقرنسهای لانه زنبوری: چنانکه از تام این دسته از مقرنسها پیداست،شبیه لانه زنبور و در مجموع کندوهای کوچک بر روی هم قرار گرفته اند. این دسته از نظر شکل ظاهری شبیه به مقرنسهای معلق اند.

مقرنس را نمی توان به طور قطع و یقین ساخته مصنوعی انسانی دانست همانطور که نمی توان تقلید صرف از طبیعت شمرد.

می توان شکل طبیعی مقرنس را عوارضی به قندیل مانند به نام استالاکتیت دانست که از سقف و گاهی از دیوارۀ غارهای آهکی به شکل آویز یافت می شود.

بر هم قرار گرفتن این اشکال به طور خاص و از لحاظ بصری ذهن را به سوی