شرایط محیطی خصوصاً در سنین کودکی و نوجوانی در میزان فراگیری فرد تاثیرگذار است و هرچه که در آن احساس نزدیکی بیشتری نسبت به خود و دیگران داشته باشد، سبب ایجاد حس اطمینان و تعلق خاطر بیشتری در او میشود.
سیستم آموزشی به شکلی است که در آن معلم به عنوان متکلم وحده مطرح شده و امکان مشارکت دانشآموزان در امر آموزش و پرورش به حداقل میرسد. این امر وابستگی دانشآموزان را به مکان کاهش داده، آنها را از محیط دور میسازد.
آموزش پویاست، در نتیجه، فضاهای آموزشی باید بتوانند جوابگوی نیازها براساس تغییرات الگوهای آموزشی باشند، با پیشرفت تکنولوژی و فن، هر روز تقاضای کودک و معلم تغییر میکند. پس فضاهای آموزشی باید بتوانند امکان این انعطافپذیری را فراهم آورده
الگوی انعطافپذیر یک فضای آموزشی هم روند آموزش است و هر فرم فضای آموزش، هم وصف فضایی زنده است و هم وصف روندی که فضا در آن ایجاد شود. برای رسیدن به این الگو فقط طرح یک سوال کافی خواهد بود! آیا فضا به ما احساس خوبی میبخشد؟
انعطاف پذیری:چند عملکردی دیدن یک فضا، همچنین امکان تلفیق، تفکیک و گسترش آن از مهمترین عواملی هستند که در طراحی یک الگوی منعطف باید به آن پرداخت. بررسی الگوهای انعطافپذیر در ابعاد مختلفی امکانپذیر است، در مقیاس کلان، در همجواری و تلفیق با عناصر و عملکردهای دیگر و در ایجاد سیمای مطلوب شهری که در دانشآموز حس تعلق، هویت، اعتماد به نفس و افتخار را قوت میبخشد.
مدرسه ی خوب:در صورت همجواری مدرسه با محل سکونت دانشآموز، استفادهی همزمان دانشآموزان و افراد محل از برخی اجزاء مدرسه مانند کتابخانه، سالن ورزش یا سالن چند منظوره، همچنین امکان استفاده از این فضاها در ساعات تعطیلی مدرسه و تابستان سبب ایجاد حسی آشنا و مطلوب برای او میشود و این امکان که والدین هنگامی که کودکان خود را به مدرسه میآورند، مکانی برای توقف داشته باشند، یا بتوانند از کتابخانه استفاده کنند یا در کلاس جمعی ثبت نام کنند و در نتیجه کودک خود را فوراً ترک نکرده و همزمان با او زمانی را در مدرسه بمانند، در دانشآموز حس اعتماد و امنیت بیشتری ایجاد کرده، از ترس و بی میلی او میکاهد و مفهوم مدرسه، خانهی دوم را در او قوت میبخشد. ایجاد ارتباط نزدیک و مستقیم با محیط و طبیعت بیرون، مدرسه را نمودی از طبیعت و خانهی دانشآموز معرفی میکند و در عین حال، وقتی یک فضا در ارتباط مستقیم و نزدیک با حیاط قرار میگیرد، این امکان به وجود میآید که در ساعاتی به طور همزمان و به اختیار از هر دو فضا برای یادگیری یا فراغت استفاده کرد.