پاورپوینت تحلیل کلیسای سن دی
.
کليسای دیر سن دنی معماری گوتيک توسط دو دير آغاز شد و پايان پذيرفت. کليسای دير سن دنی يکی از مبدأهای اين تحول سبکی است؛ ديـگـری کليـسـای جــامـع سنــس (Sens Cathedral ، ۶۸-۱۱۳۵ م.) می باشد. باسيليکا يا کليسای دير سن دنی (Saint-Denis) در شهر سن دنی، واقع در نزديکی شهر پاريس بين سالهای ۱۱۴۰ تا ۱۱۴۴ ميلادی احداث شد. پيشينه اين بنا که نخستين کليسای جامع عظيم پاريس است به نمازخانه ای کوچـک در قبـرسـتان سـن دنـی در قـرن پنجـم ميـلادی بـاز می گردد. در قـرن هفتم، ساختمان اوليــه تبـديــل بــه کلــيســـــای ديـــر سـلطنــتی می شود که به شيوه معماری کارولنژی ساخته می شود. اين بنـا اختصـاص به يادبـودهای مقدس سن دنی (دنی شکل فرانسوی ديونوسيوس است) و ساير قديسـان داشت
. در حقيـقت، دير سن دنی نه تنها زيارتگاه، بلکه بنايي سلطنتی بشمار می رفت که پادشـاهان فرانسه در آن به خاک سپرده می شدند. «ابوت سوژه» (Abbot Suger ، ۱۱۵۱-۱۰۸۱ م.) در سال ۱۱۳۷ آغاز به بازسازی بنای دير نمود. سوژه، راهب بزرگ دير و پشتوانه تاج و تخت دو شاه و همچنين نايب السلطنه فرانسه در مدت غيبت يکي از شاهان به هنگام دومين جنگ صليبی (۱۱۴۷ تا ۱۱۴۹ مـيلادی) بود. وی ايـوان و نمای غربی را در سال ۱۱۴۰ و جايگاه خوانندگان را نيز در سال ۱۱۴۴ تکميل کرد.
او دو غلامگردشي (راهروهـای جانبی دور جـايـگاه خـواننـدگان کليـسا) و نمازخانه های هفت گانه شعاعی کليسا (که بی شباهت با غلامگردش و نمازخانه های شعاعی کليسای سن سرنن در تولوز نيست) را ايجاد نمود، سپس به بازسازی صحن کليسا (به ارتفاع تقريباً ۲۴ متر) مشغول شـد، اما پيـش از اتمـام کار، در سـال ۱۱۵۱ درگذشـت.
ادامـــــــه بازســازی بنـای کليسا از حدود سال ۱۲۳۱ ازسر گرفته شد و صحن، شامل بازويـي و بخش فـوقــانـی جـايـگـاه خوانندگان حدود ۱۲۸۱ ميلادی توسط «پير دمـونتروی» (؟ -Pierre de Montreuil ) و ديـگران (احتـمالاً «ژان دشـله» – Jean de Chelles) تکميـل گشت. صحـن نمـايي سه بخشی، شامل قوسـهای صحـن (arcade)، طـاقـهای سـه دهـانه (triforium) و رديـف پنجره زير طاقی سقف (clerostory) دارد.
کليسای دير سن دنـی نقــطه آغـازی بـود بـــرای ايجــاد جــايگاه خواننــدگان نـورانـی و درخشـان کـه در ديگــر آثــار گـوتيک نيـــز بــه چشم مـی خـورد. همچنين در اين بنا از طاق و تويـــزه های متقـــاطع و پشـــت بنـــدهـای معـلق اسـتفاده گرديـده است؛ هرچند که يکی از نخسـتين نمودهای پشـت بند معلـق در کليسـای دير کلونی (Cluny – حدود ۱۱۳۰ م.) و کليسای جامع سنس موجود می باشد.
از ديگر نکات برجسته در اين بنا که الگوي ماندگار کليساهای جامع فرانسه دوران گوتيک شد، جايگزينی پنجره ها به جای ديوارهای ضخيم بود. از اين به بعد، معماران برای به حداقل رسـاندن تعداد ديوارها با يکديگر به رقابت پرداختـند و می کوشيدند ارتباط ظريفتری بين تکيه گاهها برقرار سازند و ضخامتشان را تا آنجا که امکان دارد، کاهش دهند. ويژگيهای برجسته معماری که «سوژه» در دير سلطنتی سن دنی ابداع نمود، باعث شد تا ساخت بناهای رومانسک در شمال فرانسه متوقف گردد و تنها احداث آثار معماری به سبک رومانسک محـدود به مراکز چند شهـرستان دوردست شود.
لازم بـه ذکـر است که طاق و تويزه متقاطع در کليساهای جامع قرن يازدهم و دوازدهم آنگلو – نورمان شامل کاتدرال دورام (Durham) و وينچستر (Winchester) در انگلستان و کليسای دير لسی (Lessay) در فرانسه بوجود آمد. ويـوله لـدو (Violle-le-Duc ، ۷۹-۱۸۱۴) از سال ۱۸۳۶ تا ۱۸۴۶ اين کليسا را مرمت نمود. وی برج شمالی را که در سال ۱۸۴۷ دچار نشست غير يکنواخت شده بود، از جای خود برداشت. برج جنـوبی که کماکان موجود است، به پيروی از مدل بناهای دوره رومـانسـک ساخته شـد؛ بــرج مذکور در ســـال ۱۱۴۸ بنا گرديده بود.
قیمت فایل فقط ۱,۰۰۰ تومان
