اسم نخستینش سیرکوس آگونالیس بوده که طی پروسه ای به آگون و سپس به ناوون و ناوونا تغییر نام داده است.
. این میدان پس از دوران باستان در قرن ۱۵ میلادی به عنوان بازار مرکزی شهر برای تجار و دستفروشان بوده است. بعد از اینکه بازار شهر به نقطه دیگری منتقل شد این میدان به عنوانی یک اثر به جای مانده از قدیم و به عنوان یکی از سبک های معماری باروک شناخته شده است.
در دوره باستان استادیوم برای مردم مکانی جذاب بود.
در دوره های بعد رقابت های قهرمانی، مسابقه ها، بازی ها و برپایی بازارها و جشن مردم را به خود جلب می کرد. نقطه اوج حوادث و رخدادهای اجتماعی است.
حتی در قرن نوزدهم، طبقات اصیل و اعیانی شهر نیز در جشن ها و بازی ها شرکت می کردند و در میدان رژه می رفتند.
جذابترین بخش میدان، سه فواره آن هستند. فواره میانی که بزرگترین آنها نیز هست، فواره چهار رودخانه نام دارد – بین سالهای ۱۶۴۷ و ۱۶۵۱ – طراحی این فواره به عهده جیان لورنزو برنینی معمار مشهور آن دوره قرار گرفت .
امروزه در میدان، جهانگردان، ساکنان محلی فروشندگان و هنرمندان در بازی ها و جشن ها مانند یک تابلوی رنگارنگ در هم می آمیزند. مراسم پرستش خدای زراعت (زحل) با برگزاری جشن بفانا، هر ساله در میدان با هلهله و شادی و شور و شعف شرکت کنندگان برگزار می شود.
