راه های کنترل گرما
ساختن ایوانهای بزرگ با ارتفاع حدود یک متر و بیشتر و قرار گرفتن اتاق ها در این ایوان بلند همه و همه برای جلوگیری از تابش مستقیم خورشید و مانعی برای گرمای طاقت فرسا بوده است. در بعضی از خانه های بزرگ در شهر اوز بادگیر به چشم می خورد. و بادگیرها نه تنها در مناطق جنوبی کشور بلکه در مناطق کویری مانند استان یزد هم به وفور یافت می شود و این بادگیر یعنی ساختمان بلند که بر بالای خانه ها می ساختند و اطراف آن آزاد با معماری ویژه برای جذب باد بوده است و این بادها بعد از وارد شدن در بادگیر به داخل اتاق با فضائی که بادگیر بر روی آن ساخته شده رفته و باعث خنگی فضا می شده است.
اما منطقه جنوب که باد خنک و نسیم روح افزا ندارد و این بادهائی که به وسیله بادگیر به دام انداخته می شده است بعضاً گرم و به قول معروف تش باد بوده اند و نه تنها اطاق را خنک نمی کرد بلکه باعث گرم تر شدن فضا هم می شده است. ولی معماری سنتی و کارشناسان آن زمان برای این موضوع هم راه حل داشته اند. معمولاً در بعضی از فضاهای خانه حوضی پر آب را ساخته تا باد پس از برخورد با آب گرمایش گرفته شده و باد خنک به ساکنان برخورد کند. یاد بادگیرها به خیر حالا کم کم کولر آبی هم به تاریخ می پیوندند تا چه برسد به بادگیر ولی بسیاری از افراد خوش ذوق هستند که در معماری جدید هم یادی از بادگیر کرده و نمونه ای از آن را بر روی ساختمان های مدرن می سازند تا خاطره و یاد بادگیر پیوسته زنده نگه داشته شود.
نمونه موردی کنترل گرما : (بااستفاده از طبیعت)
جنگل شهری، سنگاپور
سنگاپور ایده‌های استثنایی متعددی را برای استفاده از گیاهان و درختان در فضای شهری به کار گرفته است. فضای سبز ایجاد شده در این منطقه نزدیک به ۱میلیون مترمربع یا معادل ۲۵۰ زمین فوتبال آمریکایی است. بخش اصلی این فضای سبز را دالانی متشکل از حدود ۲۲۰هزار گونه گیاهی تشکیل می‌دهد. این تعداد معادل ۸۰درصد گونه‌های گیاهی روی زمین است.
بخش دیگر از ۱۸ ابردرخت تشکیل شده که در حقیقت باغ‌هایی هستند که در ارتفاع ۵۰ متری زمین ایجاد شده‌اند. این باغ‌ها آب باران را نگهداری و تصفیه کرده و برای تأمین انرژی مورد نیاز گیاهان در شب از انرژی ذخیره شده در پانل‌های خورشیدی استفاده می‌کنند.
تحقیقات نشان می‌دهد مناطق شهری با جمعیت بالای ۱میلیون نفر به دلیل وجود آسفالت و بتن که گرما را جذب می‌کند و هم‌چنین استفاده از سیستم‌های سرمایشی که باعث انتشار مداوم گازهای گلخانه‌ای می‌شوند، تا ۳ درجه سانتی‌گراد از مناطق روستایی اطراف خود گرم‌ترند. استفاده از پوشش گیاهی نه‌تنها می‌تواند این گرما را تعدیل کند بلکه با فیلتر کردن آب و هوا نیز شرایط بهتری را ایجاد خواهد کرد. مطالعه تازه‌ای نشان می‌دهد استفاده از چمن و پیچک در محیط‌های شهری می‌تواند سطح دی‌اکسیدنیتروژن و ذرات ریز موجود در هوا را به ترتیب ۴۰ و ۶۰ درصد کاهش دهد
